جزیرهای با دو چهره؛ جاذبههای دیدنی و چالشهای زیستمحیطی هرمز
به گزارش یک رسانه حوزه میراث فرهنگی: بارندگیهای تازه در هرمز، تصاویری از این جزیره را در رسانههای جهانی منتشر کرد که احتمال میرود راه را برای ورود گردشگران بینالمللی به این منطقه هموار کند. اما تضاد موجود در این جزیره، فراتر از عکسهای ثبت شده در روزهای بارانی است.
منظره سرخرنگ هرمز، نمای همیشگی آن نیست. این جزیره با چالشهای متعدد زیستمحیطی دستوپنجه نرم میکند و شرایط آن در زمینه انباشت و دفن پسماند در مناطق گوناگون، نگرانکننده توصیف میشود.
تعداد ساکنان هرمز بیش از هفت هزار نفر برآورد میشود و پیشبینی میگردد امسال این رقم از مرز هشت هزار و صد نفر عبور کند.
وسعت این جزیره ۴۲ کیلومتر مربع است و هر روز صدها بازدیدکننده و مسافر به آن وارد میشوند. با این حال، آنچه پس از ترک جزیره توسط میهمانان به چشم میخورد، حجم عظیم پسماندهای رها شده در آن است.
بر پایه آمارهای اعلام شده، در شرایط عادی روزانه شش تن زباله در هرمز تولید میشود و در اوج فصلهای مسافرت در پاییز، زمستان و بهار که شمار گردشگران ورودی دو تا سه برابر جمعیت محلی است، این مقدار به هشت تا دوازده تن میرسد. بخشی از این پسماندها در خود جزیره دفن و مقدار زیادی نیز در گوشه و کنار آن پراکنده میگردد.
هادی بارچیان، راهنمای تورهای مسافرتی به مقصد هرمز، هفته گذشته با انتشار عکسهایی از این منطقه اعلام کرد تمامی نقاط دیدنی جزیره آکنده از زباله است و سیستم مدیریت جمعآوری پسماند در آنجا وجود ندارد. این در حالی است که هر بازدیدکننده برای ورود مبلغی معادل دویست و پنجاه هزار تومان پرداخت میکند.
محمد جهانشاهی، مسئول گردشگری سبز در معاونت گردشگری وزارتخانه مربوطه، پیشتر وضعیت انباشت زباله در هرمز را بحرانی خوانده و از مدیران ذیربط خواسته بود برای پاکسازی این جزیره چارهاندیشی کنند.
تجمع پسماند و دفن غیراصولی آن در زمینهای هموار و نقاط مختلف این جزیره کوچک، علاوه بر آلوده کردن آب و خاک، سلامت مردم محلی را نیز تهدید میکند. فعالان محیط زیست از مسافران درخواست میکنند تا حد امکان از تولید و رهاسازی زباله در عرصههای طبیعی خودداری ورزند. اگرچه نقشآفرینی گردشگران در نگهداری از این جزیره زیبا ضروری است، اما کارشناسان بر این باورند که مقامات محلی نیز باید برای جمعآوری و امحای اصولی پسماندهای تولید شده در هرمز، برنامهریزی جدی داشته باشند.
مطالب مرتبط
مطالب مرتبط
معیارهای سنجش پایداری در پروژههای گردشگری؛ تحلیل چرخه عمر در توسعه گردشگری ایران
تحلیل معیارهای سنجش پایداری در گردشگری ایران. بررسی روش های علمی تحلیل چرخه عمر و مدل باتلر به همراه نقد و راهکارهایی برای توسعه پایدار.
اخلاق عکاسی حیاتوحش؛ راهنماو تکنیکهای بیخطر
راهنمای اخلاق عکاسی حیات وحش و قوانین جدید ۱۴۰۳. با تکنیک های عکاسی مسئولانه و شناخت علائم استرس جانوران در طبیعت ایران آشنا شوید.
تشکیل کانون طبیعت گردی: راهکارهای توسعه گردشگری و تجربههای نوین
آیا کانون طبیعت گردی با هماهنگی بین فعالان و تکیه بر خرد جمعی می تواند چالش های طبیعت گردی در ایران را حل کند؟ مصاحبه با سهند عقدایی درباره ساماندهی ص...
دیدگاه ها