تجربه‌ی یک وعده غذای استثنایی در رستوران ۱۶۱۰، اسکاتلند

هرگز پیش از این به دامفریز سفر نکرده بودم، اما شنیده بودم رستوران ۱۶۱۰ تجربه‌ای عالی ارائه می‌دهد و این بهانه‌ای خوب برای بازدید از این شهر بود. این شهر در جنوب غربی اسکاتلند و در کنار رودخانه نیت قرار گرفته، درست در مرز انگلستان. اینجا جایی است که رابرت بروس رقیب خود را کشت و همچنین رابرت برنز، شاعر ملی، سال‌های پایانی عمرش را در آن گذراند و نام دامفریز را برای همیشه در بافت فرهنگی اسکاتلند بافت.

اما حضور برنز در اینجا فراتر از اشیای موزه است؛ در فضای شهر حس می‌شود. مهمانسرای گلوب، یکی از مکان‌های مورد علاقه‌ی او، هنوز هم برای بازدیدکنندگان نوشیدنی سرو می‌کند. در اتاق‌های برنز، صندلی شاعر و دیگر آثار مرتبط به چشم می‌خورد و گویی هنوز صدای خنده‌هایش به گوش می‌رسد. حالا اصطبل‌های این مکان به رستوران ۱۶۱۰ تبدیل شده، نامی که از سال تاسیس این بار گرفته شده. این رستوران یکی از تنها شش رستوران اسکاتلند است که در راهنمای میشلن فهرست شده است.

منوی غذا جشنواره‌ای از محصولات محلی اسکاتلند است که با نگاهی خلاقانه و مدرن و ظاهری چشمگیر بازآفرینی شده‌اند. سرآشپز، فریزر کامرون، تکنیک‌های الهام‌گرفته از آشپزی میشلن را به میز می‌آورد و ریشه‌های سنتی را با غذاهای نوآورانه در هم می‌آمیزد. می‌توانید از منوی تک‌نفره انتخاب کنید یا سراغ منوی هشت‌مرحله‌ی چشمی همراه با شراب‌های هماهنگ بروید. طبیعتاً ما گزینه دوم را انتخاب کردیم.

منوی چشمی

خوراکی‌های آغازین – من عاشق خوراکی ماهی و سیب‌زمینی با تخم ماهی کاد شدم.

نان – کاری، پارمزان و زردآلو. دو برش ضخیم از نانی گرم و فوق‌العاده خوشمزه، همراه با کره‌ای که به زیبایی سرو شده بود. با وجود خوشمزگی، حواسم بود زیاد از آن نخورم.

مرحله اول، پیش‌غذای سبک – گازپاچوی نخودسبز با مقدار زیادی نعنا، پنیر فتا و جو. این غذا به طرز شگفت‌انگیزی نعنایی بود و جو ترد ته ظرف بافت اضافه‌ای به آن می‌داد.

مرحله دوم، سی‌باس نیم‌پز با سس هلندی. سمفونی رنگ با دیسک‌های نازک چغندرهای مختلف، برگ‌های سبز چغندر، چاتنی خیار تیره و سس هلندی زردرنگ.

مرحله سوم، گوشت خوک در خمیر. برشی از گوشت شکم خوک در خمیری مرطوب و استوانه‌ای از پوره کرفس که رویش آلو و گردوی ترشی گذاشته شده. شکستن یک پای گوشت خوب سخت است و این یکی از بهترین‌هاست.

مرحله چهارم، رولت ماهی کاد. ماهی درون یک ورقه هویج پیچیده شده، همراه پوره شلغم و هویج، به علاوه یک هویج کامل با سس عسل و خردل که رویش گیاه لوید قرار دارد. تارتلت ترب کوهی غافلگیری خوبی بود و حس تازه‌ای ایجاد می‌کرد.

مرحله پنجم، گوشت گاو گالووی. مربعی از گوشت که به خوبی نیم‌پز شده و در آبگوشتی غنی قرار دارد، همراه با یک برش از سیب‌زمینی سرخ شده پارمزانی. یک تارتلت دیگر هم اینجا وجود داشت، این بار با کنگر فرنگی و قارچ، که گازی بسیار خوشمزه بود.

مرحله ششم، یوزو. یک پاک‌کننده‌ی دهان تازه و مرکباتی روی بستری از گرانولا بادام و پرتقال خونی که کارش را به عالی‌ترین شکل انجام داد.

مرحله هفتم، میل فی. لایه‌های ظریف آناناس و نارگیل با بستنی موز و رام در کنارش. درخشان.

مرحله هشتم، پنیر. یک ساعت پنیر را تصور کنید با ۹ پنیر مختلف به جای اعداد. انتخابی عالی که در دمای کاملاً مناسب سرو شد و همراه با برگه‌ای بود که جزئیات پنیرهای مختلف را شرح می‌داد. من تقریباً مخلفات آن شامل برش‌های سیب، انگور، گلابی خشک‌شده، بیسکویت و عسل را دست نخورده گذاشتم.

شیرینی‌های کوچک پایان غذا. سه عدد، که همگی لذیذ بودند.

همانطور که از تصاویر پیداست، نحوه سرو غذا عالی و خدمات، توجه‌برانگیز و کارآمد بود. چیزی که در مورد غذا دوست دارم، ترکیب‌های متمایز طعم در هر ظرف است، با استفاده‌ای عالی از محصولات محلی و فصلی. هر مرحله به لطف استفاده خلاقانه از تزئینات سبزیجات، هم تازه و هم فرآوری‌شده، عنصری از غافلگیری دارد.

حکم نهایی: به نظر من، ارزش یک سفر ویژه به این منطقه مرزی را دارد.

رستوران ۱۶۱۰ در مهمانسرای گلوب، خیابان های ۵۶، دامفریز

روزهای چهارشنبه تا شنبه برای ناهار و شام باز است.

منبع : https://www.thetravelmagazine.net/1610-restaurant-review-globe-inn-dumfries-scotland