نجات اوکبنک توسط جامعه محلی سندبنک
شب نخست گشایش تازهترین بار عمومی اسکاتلند است. اوکبنک این، در ساحل هالی لوخ و در روستای سندبنک آرگیل قرار دارد. هوا صاف و سرد است و این میخانه نمیتواند پذیراتر به نظر برسد: نوری گرم از درون ساختمانی تاریخی، تپههای کوال در دوردست. چراغهای کریسمس میدرخشند، لیوانها پر شدهاند و حالوهوایی مملو از خوشرویی، شادی و البته غرور در فضا موج میزند. تا ساعت شش شلوغ شده است. اهالی از حالا کنار پیشخوان ایستادهاند و زنی شیک آخرین میز را رزرو میکند. او دبی رایکرفت، یک فروشنده لوازم خیاطی محلی است. با لبخندی خوشحال میگوید: «یک پینت آبجو در میخانه محلی خودم.» او و همسر و پسر ۱۹ سالهاش که به همان اندازه خوشپوش است، جامهایشان را به سلامتی بالا میبرند.
مشکلات شب اول فقط به یک شیر خراب و یک نگرانی کوتاه درباره نشتی کوچک یک رادیاتور محدود میشود. کسی شوخی میکند: «چند نفر برای تعمیر یک بخاری لازم است؟» در حالی که ردیفی از چهرههای نگران صحنه را بررسی میکنند. تقریباً بلافاصله، یک مشتری با یک آچار رادیاتور وارد میشود. مشکل حل شد. کسی یک گینس سفارش میدهد؛ متصدی بار آن را میکشد. یک ریختن دو مرحلهای، عالی و سیاه با رویهای خامهای و متعادل. چیزهای خوب برای کسانی میرسد که صبر میکنند؟ خب، این یکی سه سال در حال شکلگیری بوده است.
یان مکناگتون یادش میآید که در ۱۶ سالگی مخفیانه برای یک پینت به این بار میرفته. این روزها او بازنشسته شده و در حال یادگیری قوانین انطباق است
اوکبنک، یک ساختمان شاخص در قلب سندبنک در ۱۶۰ سال گذشته، در پایان سال ۲۰۲۲ مانند بسیاری از کسبوکارهایی که در پی همهگیری کووید دچار مشکل شدند، تعطیل شد. پس از آن، تعطیلی میخانه نزدیک هالی لوخ اتفاق افتاد. روستا بدون یک بار عمومی ماند – یک فقدان بزرگ برای یک جامعه روستایی.
گروهی از اهالی در اوایل سال ۲۰۲۳ دور هم جمع شدند، کمیتهای تشکیل دادند که سو مککیلوپ ریاست آن را بر عهده داشت و کار طولانی برای خرید اوکبنک را آغاز کردند. یان مکناگتون، یکی دیگر از اعضای موسس کمیته میگوید: «یک مبارزه سخت بوده است. فقط فکر نمیکردم این تپه اینقدر شیبدار باشد!» او که اکنون بازنشسته شده، به یاد میآورد که در ۱۶ سالگی مخفیانه برای یک پینت به اوکبنک میرفته. این روزها او در حال یادگیری قوانین انطباق است. «ما باید همه چیز را درست انجام دهیم.»
پس از یک رد اولیه، پشتکار آنها سرانجام در دسامبر گذشته با اعطای یک کمکمالی اسکاتلند لند به مبلغی کمی کمتر از ۱۵۰ هزار پوند، که بیشتر قیمت خرید را پوشش میداد، به نتیجه رسید. در ماه ژانویه، مککیلوپ سهامها را تبلیغ کرد و بیش از ۲۳ هزار پوند و به گفته او «میزان الهامبخشی از اشتیاق» از سوی اهالی جمعآوری شد. تا آوریل امسال، کلیدها را در دست داشتند. او میگوید از آن زمان تا شب گشایش شنبه گذشته، کار متوقف نشده است.
اگرچه سهام به هدف ۹۰ هزار پوندی نرسید، اما مردم «هزاران ساعت داوطلبانه» برای آماده کردن این مکان وقت گذاشتند، همانطور که دان پتریک به من میگوید. آنها پیشخوان را جابهجا و به رنگ آبی آسمانی روشن بهروز کردند، در حالی که بخاری چوبی قدیمی هنوز آنجاست اما «نیاز به کار دارد». یکی دیگر برای فهرست کارها. و فهرست پتریک طولانی است. او مسئول توسعه اوکبنک است، یک سمت موقت که توسط کمکمالی اولیه تامین میشود و مانند بقیه افراد درگیر، تمام سال مشغول بوده است.
اوکبنک در طول بازسازی، رویدادهای موقت، کارگاهها و صبحهای خیریه برگزار کرده است. رویدادهای بیشتری همیشه در حال اضافه شدن هستند. پتریک میگوید: «هر چه جامعه بخواهد – گروههای بافتنی، باشگاههای کتاب، نمایشگاهها، «شبهای بدون الکل» – باید بیشتر یک کانون باشد تا یک بار. جایی برای کاهش انزوای اجتماعی.»
و این بیش از هر زمان دیگری مورد نیاز است. با این حال، یک بار محلی دیگر به نام استرون این در آن سوی خلیج، قرار است در پایان سال تعطیل شود. مانند بسیاری از صاحبان کسبوکارهای محلی، استفان میچل از پروژه اوکبنک حمایت میکند. او میگوید: «آفرین بر آنها. سه سال طول کشیده، پس واقعاً یک دستاورد است.» اما هشدار میدهد: «کار سخت از حالا شروع میشود چون شرایط واقعاً دشوار است.»
بهترین چیز درباره اوکبنک در پشت پیشخوان است – درهای شیشهای بزرگ منظرهای از هالی لوخ ارائه میدهند
مککیلوپ موافق است. او میگوید: «هیجانانگیز است اما کمی ترسناک. ما هیچ توهمی درباره چالشهای پیش رو نداریم. مانند هر مکان بار و میخانهای، برای بقا باید به نوآوری ادامه دهیم.» اما او میتواند از آمارهای اخیر دلگرم شود؛ بارهای عمومی تحت مالکیت جامعه عملکرد خوبی دارند. به گفته خیریه پلانکت بریتانیا، کسبوکارهای تحت مالکیت جامعه «بسیار انعطافپذیر» هستند و نرخ بقای پنج ساله آنها ۹۸ درصد است.
جیمز آلکوک، مدیرعامل پلانکت بریتانیا میگوید: «ما خوشحالیم که اوکبنک کامونیتی این تحت مالکیت جامعه گشایش یافته است. ما بارها دیدهایم که نجات داراییهای محلی مانند میخانههای روستایی چگونه خدمات حیاتی و فضاهای اجتماعی را حفظ میکند، به کاهش انزوا کمک میکند و جوامع را تقویت مینماید.»
برنامههای آینده شامل بازسازی اقامتگاه در طبقه بالا، یک فضای استودیو/گالری در کلبه مجاور و نوسازی آشپزخانه تجاری است. در یک هماهنگی زیبا، این بار در مقابل باغ تحت مالکیت جامعه سندبنک قرار دارد، بنابراین تونلهای پلیاتیلنی و بسترهای مرتفع آن سبزیجات فوق محلی را پرورش خواهند داد که مقصد نهاییشان آن آشپزخانه است.
اما بهترین چیز درباره اوکبنک قسمتی است که در آخر میبینید. در پشت پیشخوان، درهای شیشهای بزرگ منظرهای از هالی لوخ ارائه میدهند. اکنون دسترسی به آن ممکن نیست، اما بیرون از درها، یک ساحل چمنی به اسکله هالی لوخ در پایین منتهی میشود. مشتریان ثابت خودش را دارد که روی رمپ بیرون میآیند – فکهای خاکستری غولپیکر اقیانوس اطلس. با چنین همسایههایی، میتوانید بفهمید چرا مککیلوپ برنامههای بلندپروازانهای دارد. او میگوید: «قصد داریم عرشه پوسیده را بازسازی کنیم و یک پل برای اتصال به اسکله بسازیم.»
این باید قایقرانان تونی، راب و الن را که در کنار پیشخوان در حال لذت بردن از یک پینت هستند، خوشحال کند. راب میگوید: «ملوانان دوست ندارند به جاهایی بروند که نتوانند به یک بار بروند. و سندبنک مطلقاً چیزی برای ارائه نداشت.»
تونی پیشنهاد میدهد: «صبر کن. تاریخچه زیادی دارد.»
اما راب قبول نمیکند. «نمیتوانی یک پینت تاریخ بنوشی.»
مطالب مرتبط
روی خوش گردشگری به انتصاب شالبافیان
در راستای انتصاب دکتر شالبافیان جمعی از بزرگان و پیشکسوتان حوزه گردشگری در کنار مجله سفرنویسان، گرد هم آمدند تا ضمن تبریک به جناب شالبافیان، مسئولیت س...
مطالبات صنعت گردشگری؛ نقشه راه گردشگری
مطالبات صنعت گردشگری؛ نقشه راه گردشگری مطالبات صنعت گردشگری مجتبی گهستونی؛ روزنامه نگار یک سال پیش در...
رضا پزشکی رهبری هتل عباسی را بر عهده گرفت
مهندس رضا پزشکی به عنوان مدیرعامل جدید هتل عباسی اصفهان: تلفیق اصالت تاریخی و نوآوری مدرن برای ارتقای تجربه گردشگران داخلی و بین المللی.
دیدگاه ها