شماره 12
در شماره مجله 12، با نگاهی انتقادی و آسیب شناسانه به سراغ زیربناهای صنعت گردشگری رفتهایم. پرونده این شماره با عنوان تاملبرانگیز «خانهی بیپایبست» آغاز میشود و تلاش میکند تا «گردشگری در ساختار ساختار» را کالبدشکافی کند. ما در این بخش از شیوههای سنتی و سوداگرانه به سمت «مدیریت علمی» و «معماری نوین حکمرانی» پرداختهایم. مقالاتی مانند «الزامات تحول ساختاری» و «پایان سوداگری»، نویدبخشِ نیاز مبرم به یک الگوی توسعه هارمونیک هستند تا بتوانیم صدای واحد ویژه را برای استقلال این صنعت به سیاستگذاران برسانیم.
در پاراگراف دوم، بررسی ما بر آیندهنگری و همگامی با تحولات جهانی است. ورود «نسل زد (Gen Z)» به عنوان مهمان فردای هتلداری و ظهور پدیدههایی چون «دیجی نمدها» و «هوش مصنوعی»، چهره این صنعت را دگرگون کرده است. در این شماره بررسی میکنیم که چگونه پایان عصرهای کاغذی و استفاده از ابزارهای نوین میتواند به «گردشگری دسترسپذیر» و حل معمای «لوکسِ پایدار» کمک کند. مطالب این بخش به فعالان صنعت هتلداری و گردشگری کمک میکند تا خود را برای عصر عدم قطعیت و تغییرات سریع فناوری آماده سازند.
در نهایت، نگاهی به چالشهای اقتصادی و فرصتهای جغرافیایی ایران داشتهایم. از بررسی وضعیت «مناطق آزاد» و دیپلماسی فرهنگی تا پتانسیش همگی در این شماره تحلیل شدهاند. ما همچنین به دوگانگی میان «سود اقتصاد» و «زیان طبیعت» و فشارهای ناشی از مالیات و مجوزها پرداختهایم. این شماره با سفری دلانگیز به «خراسان جنوبی» و یک «نقشه راه جامع برای صنعت گردشگری ایران»، تلاش برای تصویری شفاف از واقعیتها و چشماندازهای پیشرو ارائه میدهد.
