بررسی نقش شهرداری ها در توسعه گردشگری شهری

  توسعه گردشگری شهری مهرشاد کاظمی؛ ریاست ستاد گردشگری شهرداری تهران   همان‌طور که تمامی عزیزان آگاه هستند، شهر به عنوان میراث تمدن بشری، یکی از اصلی‌ترین مقاصد گردشگری است. امروز گردشگری شهری، به مثابه یکی از ارکان مدیریت بر شهرها است. چه برای سیاست‌گذاران و مدیران شهری و چه برای شهروندان. در این میان تهران، با برخورداری از اماکن مختلف و جاذبه‌های مختلف گردشگری، چه تاریخی، مذهبی و تفریحی و... این امکان را برای جذب گردشگر دارد. شهرداری تهران در سه دهه اخیر، جایگاه خود را از یک سازمان خدماتی محض، خارج کرده و یک تعریف جدید از خودش به عنوان یک نهاد اجتماعی، ایجاد کرده است. در بحث فعالیت‌های گردشگری،‌ سایست‌های گردشگری شهرداری، سه دسته مخاطب دارد: شهروندان تهران، شهروندان سایر شهرهای کشور و گردشگران خارجی. برای این منظور ما برنامه‌های چشم انداز 5 ساله را داریم که در آن اهداف راهبردی برای جایگاه شایسته و مناسب گردشگری شهری را گنجانده‌ایم. این اهداف کلا سرفصل‌های مشخصی دارند. شعار شهرداران نیز بر همین اهداف بنا نهاده شده‌اند. یکی از اهداف این است که تهران را به عنوان مقصد گردشگری و شاه‌راه ارتباطی این صنعت، معرفی کنیم. معرفی گردشگری به عنوان بستری برای ارتقا همبستگی ملی شعار دیگر ما است. یعنی با وجود این اصل که اقوام مختلفی که در تهران هستند، به نوعی می‌توان تهران را ایران کوچک نامید. قطعا صنعت گردشگری، می‌تواند خیلی در ارتقای همبستگی ملی کمک کند. یکی دیگر از اهداف، توسعه امکانات مادی، فرهنگی، و... به صورت ارزان قیمت است که همه اقشار، حتی اقشار ضعیف نیز بتوانند از این امکانات بهره‌مند شوند. همچنین دست‌یابی به یک صنعت گردشگری شکوفا، که درآمد پایدار داشته باشد و گردشگری که دوست‌دار محیط زیست باشد. اینها در واقع اهداف کلانی است که در چشم‌انداز برنامه شهری، در شهرداری قید شده است. اگر بخواهیم بحث را گسترش دهیم، شهرداری تهران در 3 دهه گذشته، سرمایه‌گذاری زیادی را در زمینه توسعه گردشگری داشته است و سعی داشته شهر را به عنوان یک شهر با نشاط، در زمینه گردشگری، توسعه دهد. تا حدودی هم موفق بوده و کارهایی در زمینه زیرساخت‌سازی انجام شده است. (در زمینه حمل و نقل شامل: مترو، اتوبوس شهری، تاکسی و.. است و احداث مراکز سیاحتی، تفریحی و امثال اینها‌؛ مثل دریاچه خلیج فارس، برج میلاد، مجموعه عباس آباد و... در تهران به وجود آمده، همچنین سالن‌های مختلف فرهنگی و هنری، فرهنگ‌سراها و... هستند.) جای دیگری که شهرداری ورود کرده است، در راستای حفظ هویت شهری است. هویت‌های میراث ملموس و ناملموس! مثل خرید و بازسازی بناهای قدیمی، منازل شخصیت‌ها و مشاهیر شهر، که بسیاری از این دست ساختمان‌ها به عنوان، موزه، باغ- موزه و... در حال بهره‌برداری هستند. (64 مکان فعال از این دست داریم. تعداد دیگری نیز خریداری شده‌اند که به زودی راه‌اندازی و آماده بهره‌برداری، می‌شوند. آخرین ساختمان خریداری شده، خانه شاعر گرانقدر فروغ فرخزاد بوده است.) بخش دیگری از فعالیت های شهرداری بسترسازی و ایجاد نرم افزار برای معرفی اماکن گردشگری تهران است. یعنی ما اعتقاد داریم که تهران ناشناخته است و علیرغم وجود مکانهای زیاد گردشگری که در دل خود دارد خود شهروندان تهران نیز به درستی تهران را نمی شناسند با جاذبه های آن آشنا نیستند. نمونه مشهود آن است که به محض آنکه تعطیلی در تقویم می بینند به سمت شهرهای دیگر سفر می کنند به جای آنکه جاذبه های شهر خود را ببینند. اگر مردم از این جاذبه ها مطلع شوند و تسهیلات برایشان فراهم شود حتما در مقاصد گردشگری خود تجدید نظر خواهند کرد. اگر بخواهیم چالش‌ها و آسیب‌ها را نیز بررسی کنیم، بد نیست. تهران ویژگی‌های خاصی دارد و باید به این موضوع توجه کافی داشت. تهران از اقوام مختلف تشکیل شده است. پس باید برنامه‌ریزی به نوعی باشد که بتواند نمایشی از فرهنگ قومیت‌های مختلف به اجرا بگذارد. بخشی از چالش‌ها مربوط به مدیران این حوزه است که پررنگ‌ترین آن، عدم اعتقاد راستین این بزرگواران، به این موضوع است که: «گردشگری می‌تواند درآمد پایدار باشد!» این موضوع ‌را مسئولان امر، خیی باور ندارند. چون بازخورد این حرف‌ها در عمل‌شان نمی‌شود دید. تا وقتی روی پول نفت و عوارض‌های شهری حساب می‌کنند، تغییری نخواهیم‌دید. البته در این چند سال اخیر، به علت تحریم‌ها کمی سمت و سوی مدیریتی تغییر کرده است. اما هنوز می‌بینید، اتفاق خاصی نیافتاده است. چالش بعدی، عدم شناخت جاذبه‌های فرهنگی است. مردم تهران جاذبه‌های شهری خود را نمی‌شناسند. آنها نمی‌دانند که ما در تهران قریب به 200 موزه داریم. این خودش بی‌نظیر است. چالش دیگر اما، حس تعلقی است که نزد مردم تهران کمرنگ است. در مورد اماکن عمومی بالاخص این حس تعلق گویا اصلا، وجود ندارد. اگر ما حساب کنیم، این اماکن متعلق به ما است، نوع دیگری با آنها برخورد می‌کرده و از آنها استفاده و محافظت می‌کنیم. اگر این تعلق وجود داشت، به اماکن عمومی شهری اهمیت می‌دادند در این صورت، شهر و اماکن شهری حداقل کمتر آسیب می‌دیدند. و...   ما را در لینکدین دنبال کنید : لطفا کلیک کنید. دانلود مجله سفرنویسان : لطفا کلیک کنید.