بررسی سهم گردشگری ایران از بازار جهان اسلام

  بازار جهان اسلام محمد محب خدایی؛ معاون سابق جذب سرمایه و مشارکت شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کل کشور   ما تا زمانی‌که به مبانی باز نگشته‌ایم، این بحث‌ها همیشه ادامه پیدا خواهد کرد و مشکلی حل نخواهد شد. طبیعتا تمام دنیا، امروزه از یک مبانی تبعیت می‌کنند. در حال حاضر در حوزه ورزش هستم و در این حوزه مشغول کسب تجربیات جدیدی می‌باشم. با دیدی متفاوت به استانداردهایی که دنیا به آن استناد می‌کند توجه می نمایم. ما نیز باید خود را به این استانداردها برسانیم. شرط ورود ما به بازار جهانی این است که کیفیت خدمات، امکانات و آنچه ارائه می‌کنیم موازی با استاندارد جهانی باشد. گردشگری دنیا یک مبانی تعریف شده دارد. امروز از بحث بازار گردشگری جهان اسلام، صحبت می‌کنید. همان حوزه جامعه هدف است. اینکه ما مشغول صحبت از جامعه هدف هستم. این جامعه هدف یک محرک می‌خواهد، که محرک‌ش، محصولات گردشگری است. اگر ما در مورد گردشگری زیارتی صحبت می‌کنیم، به شهرهایی مثل مشهد و قم اشاره داریم. یک جامعه هدف 400 تا 600 میلیونی را مد نظر قرار می‌دهیم. اما در کنار آن ترکیه هم کشور اسلامی است. اما محصولی از کشور ما که بتواند محرک سفر این جامعه هدف باشد چیست؟ مسلما اولین چیزی که به ذهن می‌رسد، این است که یکی از محصولات، به عنوان محرک عمل می‌کند و پس از تحقق سفر، سایر محصولات گردشگری به درستی به برخی ظرفیت‌ها اضافه شده، نمود پیدا می‌کنند. آنها می شوند مزیت! این فرمولی جهانی است که کل دنیا از آن پیروی می‌کند. اما در کنار این مباحث تئوریک، مشکلات عملی قد الم میکنند. بحث تداخل‌ها است. زمانی‌که ورود سفرهای گردشگری تاریخی و فرهنگی شروع می‌شود، همزمان، ما شاهد برگزاری سمینارها و کنفرانس‌ها برای ایجاد ظرفیت‌های گردشگری داخلی هستیم. طبیعتا تا زمانی‌که ما تقویم گردشگری نداشته باشیم، این تداخل‌ها، وجود خواهد داشت. باید هدف‌گذاری انجام داد. وقتی شما می‌خواهید یک ساختمان 100 طبقه بسازید، طبیعتا فنداسیون یک ساختمان 100 طبقه را مهیا می‌کنید. فنداسیون 2 طبقه نیست، اما ممکن است شما در اجرا، فاز به فاز جلو بروید. در همان سند راهبردی، در تایتل اصلی هدف‌گذاری شده بود، که ما باید چقدر روی گردشگری سلامت، زیارت، فرهنگی و... متمرکز شویم؟ تک تک اینها پلن شده بود و باید پس از هدف‌گذاری مجزا، به کارگروه اصلی، ارجاع داده می‌شد. اگر اینها را ندیده نگیریم، اگر صرفه اقتصادی آنها بررسی شود، سرمایه‌گذاری روی زیرساخت‌ها با در نظر گرفتن بازگشت سرمایه، معقول و تضمین کننده آینده است. مسئله این است که باور اقتصادی به صنعت گردشگری وجود ندارد. هنوز نمی‌دانیم که اقتصاد گردشگری، یک اقتصاد مکمل است. رخداد ها و رویدادهایی که به صورت روزمره اتفاق می‌افتد، اگر بخواهد با اقتصاد مکمل گردشگری رشد داشته باشد، باید به محصولات گردشگری تبدیل شود. میلیاردها تومان برای مطالعات در حوزه گردشگری، هزینه شده است. اما کتابخانه‌ها خاک می‌خورد و ما داریم نظرات شخصی و سلایق فردی را در تصمیم‌گیری خود دخیل می‌کنیم که به هیچ وجه، کمک نخواهند بود. ما اگر ساختار و فضای درستی داشتیم. مدیریت جزیره‌ای شکل نمی‌گرفت. و...   ما را در لینکدین دنبال کنید : لطفا کلیک کنید. دانلود مجله سفرنویسان : لطفا کلیک کنید.