اتاق گردشگری؛ فرصتی برای اتحاد و توسعه

مجله سفرنویسان در گفت و گویی با محمد ابراهیم لاریجانی متخصص و فعال صنعت گردشگری به بررسی دقیق تر ارتباط فعالان و متخصصان صنعت گردشگری پرداخته است. لاریجانی با مواضعی محکم طی سال های گذاشته ضمن تاکید بر لزوم ایجاد اتاق گردشگری برای اتحاد و تاثیرگذاری بیشتر فعالان این صنعت در راستای توسعه، به نوع ارتباط فعالان این صنعت با کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی ایران پرداخته است.  

چرا با وجود قوانین خاص گردشگری، برخی خواهان ارتباط این صنعت با اتاق بازرگانی هستند؟

 با تشکر از زحمات شما، موضوع اتاق بازرگانی بسیار حائز اهمیت است. بنده سال‌هاست تأکید می‌کنم که حوزه گردشگری نباید تحت پوشش قوانین دیگر قرار گیرد، زیرا این صنعت قوانین خاص خود را دارد. طبق قانون نظام صنفی، حدود و اختیارات تمامی اصناف و کسب‌وکارها و واحد های صنفی اعم از حقیقی و حقوقی ذیل قانون نظام صنفی تعریف می شوند. اما تبصره ذیل ماده دو همین قانون نظام صنفی، صنوفی که قانون خاص دارند، را از شمول این قانون مستثنی کرده است مانند نظام پزشکی، نظام پرستاری، هیچ گاه پزشکان در اتاق بازرگانی عضو نمی‌شوند، آنها تشکل خود را تحت عنوان نظام پزشکی دارند. در حوزه گردشگری نیز ما معتقدیم که قانون مستقلی داریم، یعنی قانون صنعت ایرانگردی و جهانگردی. بنابراین، فعالان گردشگری هنانگونه که مجوزهای خود را از وزارت گردشگری و از انجمن ها و صنوف خودشان میگیرند نه از اتاق بازرگانی یا اتحادیه های قانون نظام صنفی، لذا با همین منطق می بایست انجمن‌ها و جوامع و تشکل های خودمان را تشکیل داده‌ایم و تحت تبصره ۱ ماده ۲ قانون نظام صنفی، فعالیت کنیم، که کسب‌وکارهایی با قانون مستقل را مستثنی می‌کند. به همین دلیل، نیازی نیست که فعالان گردشگری تحت پوشش نظام صنفی قرار بگیرند؛ بلکه باید در چارچوب نظام گردشگری فعالیت کنند. از این رو، ما تأکید داریم که اتاق گردشگری یا نهادی مشابه تشکیل شود. و همه فعالان گردشگری به جای اتاق بازرگانی، عضو اتاق گردشگری شوند.   در گذشته، اداره بازرگانی شهرها به هتل‌ها مراجعه می‌کردند و به دلیل نرخ‌ و نظارت، حتی اقدام به پلمپ هتل‌ها یا آژانس ها می‌کردند. حتی ادارات صمت مجوز آژانس مسافرتی می دادند . خاطرم هست در سال ۱۳۸۷ ما در این خصوص به شدت مبارزه و مقاومت کردیم و به اتاق بازرگانی و تعزیرات و سایر اتحادیه های صنفی اعلام کردیم که حق ورود به و دخالت در امور تاسیسات و موسسات گردشگری را ندارند، زیرا این موارد تحت قانون نظام صنفی نیست و تابع قانون گردشگری و صنعت ایرانگردی و جهانگردی است.  

چه اقداماتی باید انجام شود تا اتاق گردشگری ایران به صورت مستقل تشکیل شود و چگونه می‌توان اطمینان حاصل کرد که صدای فعالان صنعت گردشگری به گوش مقامات بلندپایه دولتی خواهد رسید؟

 در حال حاضر زرق و برق اتاق بازرگانی ایران، برای برخی از فعالان گردشگری قابل توجه و حذاب است ، از طرفی اتاق بازرگانی جایگاه خوبی در حکمرانی دارد ، قدرت نفوذ بالا و جایگاه مناسبی در بین قوای سه گانه، لذا برخی فعالان گردشگری با نیت خیر میخواهند از این ظرفیت استفاده کنند لذا عضو اتاق بازرگانی میشوند که از نظر من این امر، اشتباهی استراتژیک است. و اساسا ضرورت ندارد، چراکه اگر انجمن ها و صنوف گردشگری متحد و منسجم باشند می توانند اتاق گردشگری ایران را تشکیل دهند و کمیسبون های تخصصی در حوزه های مختلف هتل، دفتر خدمات مسافرتی، راهنمایان و غیره داشته باشند، شما فرض کنید هزار هتلداران، پنج هزار آژانس دار ، ۱۵ هزار راهنما و هزاران نفر صاحبان بوم گردی ها و موسسات آموزشی و غیره، اگر اتحاد داشته باشند، چه تشکل فراگیر منسجم و اثر گذاری را می توانند داشته باشند.   

چه راهکارهایی وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که تمامی آژانس‌ها، هتل‌ها، و مراکز بوم‌گردی به طور فعال در فعالیت‌ها و انتخابات اتاق بازرگانی ایران مشارکت داشته باشند، ضمن اینکه استقلال ساختارهای خود را حفظ نمایند؟

  اکنون که بحث حضور در اتاق ایران مطرح شده است به فرض اینکه بزرگان گردشگری تشخیص دهند که ضرورت دارد در اتاق بازرگانی حضور داشته باشند لازم است به کلیه آژانس‌ها، هتل‌ها، و مراکز بوم‌گردی اطلاع‌رسانی شود تا برای عضویت در اتاق بازرگانی ایران اقدام نمایند. این اتاق، که بر اساس نمایندگی از ۳۱ استان فعالیت می‌کند، لذا باید تلاش کنیم تا در ۳۱ استان انجمن‌ها و صنوف مرتبط را تشکیل دهیم و در هیات نمایندگی ها هم فعالان گردشگری حضور داشته باشند. تا در نهایت در رای گیری اتاق ایران، یا در رای گیری کمیسیون گردشگری اتاق فعالان گردشگری صاحب کرسی و جایگاه شوند.   در غیر اینصورت اگر فقط عده ای از فعالان گردشگری ساختار شکنی کنند و در اتاق ایران عضو شوند ، نتیجه می‌شود اینکه در راس کمیسیون گردشگری اتاق ایران، یک تاجر و بازرگان قرار می‌گیرد نه یک فعال گردشگری، چرا که اساسا ساختار اتاق و کمیسیون ها متشکل از تجار و بازرگانان است نه متشکل از فعالان گردشگری، و بدیهی است که موقع رای گیری، چه کسی رای می آورد.   لذا هنوز هم معتقدم باید بر اساس قانون صنعت ایرانگردی و جهانگردی و ذیل وزارت میراث فرهنگی و گردشگری، تشکل های خود را تقویت کنیم و یک تشکل قوی ملی مانند اتاق گردشگری ایران یا نظام گردشگری ایران را بسازیم.   

ما را در لینکدین دنبال کنید : لطفا کلیک کنید. دانلود مجله سفرنویسان : لطفا کلیک کنید.