مطالبات صنعت گردشگری
بهنام حیدر پور؛ مدیرعامل شرکت نیک سفر

مطالبات صنعت گردشگری؛ نقشه راه گردشگری

مطالبات صنعت گردشگری بهنام حیدر پور؛ مدیرعامل شرکت نیک سفر   بارها بحث نقشه راه گردشگری مطرح شد، اما من از آن بالاتر را می‌بینم و آن خط و مشی‌های گردشگری است. آیا فعلا تدوین شده است؟ چرا اصلا باید خط و مشی‌های گردشگری را تدوین کنیم و سیاست‌گذاری عمومی در ارتباط با این موضوع تدوین شود؟ اول باید مشکلات را بشناسیم و شناسایی کنیم که چه راهکارهایی را می‌شود برایش انجام داد؟ در گزاره‌های اولیه یعنی اساسی‌ترین مورد، این موضوع را قرار دهیم. اسناد راهبردی که در سال‌ ۹۹ نوشته شد، فراموش کردند که یک پلاس و اکسترا هم دارد. من تقاضا کردم اگر برایشان مقدور است، این را برای ما ارسال کنند. اما خوب پاسخی دریافت نکردم. اما راجع به خروجی اسناد راهبردی، آقای دکتر شالبافیان ۶ الی ۷ ماه پیش گفته بودند، در حال انجام است، یعنی باید تا کنون خروجی می‌دادند.  

فرار رو به جلو

  کسی که خط و مشی نداشته باشد، مثل یک انسان سرگردان است که در این دنیای پهناور نمی‌داند کجا می‌خواهد برود! اینقدر مهم است و در دل آن آموزش، یکی از ارکان بسیار مهم است. خط و مشی نوشتن کار آسانی نیست، اما کار بسیار سختی هم نیست، ارتباطاتی با چند وزارتخانه می‌خواهد. چیزی اکنون می‌بینم، چیزی است که می‌توان آن را فرار رو به جلو نامید. سیاست‌گذاری این صنعت در ایران بر عهده دولت است. زمانی که من خط و مشی دولت را در ارتباط با این صنعت ندانم، چطور می‌توانم کارهایم را برنامه ریزی کنم؟ ناگهان با یک بحران روبرو می‌شوم، مثلا می‌خواهم پکیج ببندم و جامعه هدف من کشور عراق یا کشور عمان عربی است، ناگهان بلیط‌ها به این صورت می‌شود! زمانی که خط و مشی‌ها وجود داشته باشد، یک دفعه دچار چنین بحران‌هایی نمی‌شویم. چرا دولت که سیاست‌گذار این حوزه است، می‌خواهد بار را روی بخش خصوصی بیندازد؟ توصیه می‌کنم گروهی تشکیل شوند، متشکل از ۲۰ الی ۳۰ نفر، برای رقابت هم‌افزایی ایجاد کنند. این خیلی خوب است. من شخصا چندین بار برای این موضوع تلاش کردم ولی محقق نشد. مشابه آن را ما در برخی از استان‌ها داریم. دیدم که موفق هم هستند. اما سیاست‌گذار دولت است، بخش خصوصی چرا باید جلو بیافتد؟ آیا می‌خواهید بخش خصوصی دخیل باشد؟ بسیار خوب، انجمن‌ها هستند. با یکدیگر می‌توانند این کار را رو به جلو ببرند. گویا فعلا وزارتخانه، برای شروع مهیا نیست که این کار را انجام دهد! اما سئوال اینجا است که آیا بر اساس سیاست است که به تعویق می‌اندازند یا فعلا برایشان مهیا نیست؟  

مزیت رقابتی

  من این را بر اساس دانش و تجربه‌ای که دارم، اصلا صلاح نمی‌بینم که بگویم در این زمان و در این مقطع و در این شرایط، این کار کار درستی بوده است، که قیمت بلیط هواپیما افزایش پیدا کرده است. می‌خواهم درباره مزیت رقابتی صحبت کنم که مولفه‌های مختلفی دارد. می‌خواهم از مفاهیم تخصصی‌تر مانند رشد و توسعه استفاده کنم. اگر این‌ها را در نظر بگیریم و اگر بگوییم رشد و توسعه‌ای ایجاد شد، بنابراین ما داریم رو به جلو حرکت می‌کنیم زمانی معنی پیدا می‌کند که خط مشی موجود باشد. زمانی که خط و مشی و هدف نیست، کجا رو به جلو است؟ زمانی که ما نقطه‌ای نداریم تا بدان برسیم، چگونه می‌خواهیم رو به رشد حرکت کنیم؟ راهکار من چنین است، در این لحظه به صورت مقطعی و ضربتی ما ببینیم که واقعا کدام یک از انواع فعالیت‌های گردشگری را می‌خواهیم؟ مذهبی، طبیعت، فرهنگی، دریایی، یا کشاورزی، کدام‌یک را می‌خواهیم داشته باشیم؟ می‌خواهیم در کدام بیشتر دیده شویم؟ یا اولویت‌بندی کنیم؟ این را بسیاری از دفاتر گردشگری بلدند آنانی که بلد نیستند، چه جوری امکان این را داشته باشند؟ آیا در این زمینه کار کردند؟ پس اینجا یک نقطه کور وجود دارد که می‌توانیم در آن ورود کنیم. خیلی‌ها نمی دانند، برخی از مدیران و مدیران عامل، مدیران فنی، در زمینه پکیج نویسی مهارتش را ندارند، آنگاه چطور می‌خواهیم در این زمینه رشد داشته باشیم و به توسعه برسیم؟ این نکته را در نظر بگیرید و همینطور هتل‌ها پذیرایی‌ها و تمام تسهیل‌گرانی که هستند. پس نیاز است از خود وزارتخانه و معاونت گردشگری خواستار یک آموزش اجباری باشیم.     ما را در لینکدین دنبال کنید : لطفا کلیک کنید. دانلود مجله سفرنویسان : لطفا کلیک کنید.    (مطالبات صنعت گردشگری)