اپلیکیشنی که درهای هنر مذهبی ایتالیا را به روی شما باز می‌کند

در دهکدهٔ ویلفرانکا پیمونته در شمال ایتالیا، کلیسای سانتا ماریا دی میسیونه در انتهای یک مزرعهٔ ذرت واقع شده است. اطراف این بنای قدیمی قرن پانزدهمی که با نقاشی‌های دیواری اثر آیمونه دوچه تزئین شده، کوه‌هایی آرام و مزارع پاییزی دیده می‌شوند. این کلیسا، که قدیمی‌ترین ساختمان مذهبی منطقه با سابقهٔ سال ۱۰۳۷ است، به حدود ۴۰۰۰ نفر خدمت‌رسانی می‌کند.

فضای کوچک کلیسا با طنین گام‌های بازدیدکننده و عطر ملایم گچ و محصولات کشاورزی آمیخته است. نور از پنجره‌های کوچک به درون می‌تابد و رنگ‌های زندهٔ نقاشی‌های دیواری که گناهان کبیره را به تصویر کشیده‌اند، جلب توجه می‌کنند. این اثر، نمونه‌ای برجسته از سبک گوتیک بین‌المللی ایتالیا به شمار می‌رود.

نقاشی‌های دیواری بالای محراب، شامل صحنهٔ پایین آوردن مسیح از صلیب و بشارت، به شیوایی بیانگر طبیعت انسان، ضعف‌ها و مبارزات اخلاقی آن هستند. کلیسای سانتا ماریا دی میسیونه بخشی از طرح «Cultura a Porte Aperte» (فرهنگ درهای باز) است که با هدف دسترسی آسان به هنر مذهبی طراحی شده. با دانلود اپلیکیشن رایگان این طرح، بازدیدکنندگان می‌توانند با استفاده از کد QR، در کلیساهای ثبت‌شده را رزرو کرده و بازدید کنند.

بیش از ۷۰ کلیسا و عبادتگاه از طریق این پروژه قابل دسترسی شده‌اند. هنگام ورود به این اماکن، سیستم چندرسانه‌ای روایتگر اطلاعات تاریخی و هنری همراه با موسیقی و نورپردازی هدایت‌شده فعال می‌شود. اسقف دیر ریو اولیورو، دربارهٔ این طرح می‌گوید: «این کلیساها اغلب در طبیعت آرام و زیبا قرار دارند. برای مؤمنان، این پروژه فرصتی برای یافتن یک «نمازخانهٔ خصوصی» است و حتی برای افراد غیرمذهبی نیز مکانی برای تقویت روحیه محسوب می‌شود.»

این کلیساها قبلاً تقریباً همیشه بسته بودند و پیدا کردن کلید برای بازدید، چالشی بزرگ بود.

هدف این طرح گسترش در سراسر ایتالیا و افزایش گردشگری منطقه‌ای است. اسقف اولیورو با اشاره به تجربه‌های گذشته‌اش می‌گوید: «زمانی که کشیش جوانی بودم، مجذوب کلیساهای کوچک پر از نقاشی‌های دیواری بودم، اما اغلب متروکه و بسته بودند. پیدا کردن کلید، ساعت‌ها وقت می‌برد.»

این طرح، گردشگری آهسته را ترویج می‌دهد و فرصتی برای کشف منطقه از طریق معرفی دهان به دهان فراهم می‌کند. لوئیجی کاپلو، هماهنگ‌کنندهٔ فعالیت‌های مذهبی، می‌گوید: «این پروژه به ما امکان می‌دهد تا مدارس، جوامع و مراکز نگهداری را همراهی کنیم. اما نباید اهمیت ارتباط انسانی را فراموش کرد. با وجود امکان بازدید مستقل، بیشتر کسانی که بازمی‌گردند، تمایل دارند با یکی از داوطلبان ملاقات کنند تا داستان‌ها را از نزدیک بشنوند.»

در شهر کوچک لوسرنتا، کلیسای سن برناردینو دا سیه‌نا قرار دارد که بین سال‌های ۱۴۵۰ تا ۱۵۲۰ ساخته شده است. این کلیسا که به سنت برناردینو تقدیم شده، دارای نقاشی‌های دیواری اثر «استاد لوسرنتا» و تابلوی «مدونا و کودک» اثر جاکوپینو لونگو است که خانوادهٔ کنت‌های لوسرنا را در زیر ردای آبی خود پناه داده است.

در مرکز تاریخی پینرولو، شهری در تورین، کلیسای سانتا لوسیا دله ویگنه در میان تاکستان‌ها قرار دارد. نقاشی‌های دیواری قرن پانزدهمی اثر بارتولومئو سرا، چهار صحنه از زندگی قدیسه لوسیا را به تصویر کشیده‌اند. نور کم درون کلیسا، چهرهٔ او را که از زوایای مختلف کلیسا ناظر است، روشن می‌کند. صدای راوی که صحنه‌ها را شرح می‌دهد، سکوت را می‌شکند. ربرتو بیلیا، یکی از داوطلبان، می‌گوید: «وقتی در باز می‌شود، مانند یک معجزه، چراغ‌ها روشن شده و صدا شروع به پخش می‌کند. این تجربه‌ای شگفت‌انگیز است.»