گلوهواین، نوشیدنی گرم کریسمس در سفر دریایی دانوب

وقتی به رستوران تاریخی وورست‌کوخل رسیدم، سرمای عمیق زمستان و باران مداوم، هوا را کاملاً سرد کرده بود.

می‌دانستم در این غذاخوری در شهر رگنسبورگ آلمان، که قدیمی‌ترین رستوران سوسیس جهان شناخته می‌شود، آرامش خواهم یافت. غذای ما چند عدد سوسیس خانگی کباب‌شده بود که روی بستری از کلم‌ترشی و همراه با خردل شیرین سرو شد. من و دوستم هرکدام یک آبجو کمی تلخ سفارش دادیم و یک نان شور را برای کامل کردن وعده تقسیم کردیم.

ما برای یک سفر کروز بازارهای کریسمس روی رود دانوب، در کشتی وایکینگ گالویگ بودیم. آخرین بار در ماه مارس از دانوب دیدن کرده بودم، زمانی که آب‌وهوا مشابه چیزی بود که در دسامبر با آن مواجه شدم، اما فنجان‌های شراب گرم‌شده، که در منطقه به گلوهواین معروف است، و بازارهای شلوغ، هرگونه غم ناشی از باران یکنواخت را از بین برد.

ما نگاهی به داخل این غذاخوری کوچک، واقع در کنار دانوب انداخته بودیم، جایی که آشپزها سوسیس‌های کبابی روز را روی منقل آماده می‌کردند (آنها روزانه ۶۰۰۰ عدد سرو می‌کنند). این مکان دنج ساعت ۱۱ صبح باز می‌شود و با وجود اینکه ما حدود ۱۵ دقیقه پس از بازشدن رسیدیم، چند میز داخل پر شده بود. این به معنای آن بود که صف رو به رشد مشتریان مجبور بودند در ساختمان بزرگ مجاور که زمانی انبار نمک بوده، غذا بخورند.

خرید و خوراکی‌های تعطیلات

با قدم زدن در سه تا از چهار بازار کریسمس رگنسبورگ، استشمام رایحه آجیل برشته شیرین، بوی شراب گرم و عطر سوسیس‌ها به استقبالمان آمد.علاوه بر لذایذ آشپزی باواریایی که در دسترس بود، غرفه‌ها کالاهایی از صنعتگران محلی از جمله وسایل چوبی دست‌ساز، سفال و شمع ارائه می‌دادند. شاید بخش موردعلاقه من این فرصت بود که با پرداخت بیعانه‌ای اندک، یک فنجان سرامیکی پر از گلوهواین دریافت کنیم (کسانی که تصمیم می‌گیرند بیعانه خود را پس نگیرند، می‌توانند فنجان را به عنوان یادگاری نگه دارند).

بازدیدکنندگان بازار اغلب فنجان‌هایی از بازارها و غرفه‌های مختلف جمع‌آوری می‌کنند و گنجینه‌ای از فنجان‌های انحصاری برای بردن به خانه جمع می‌کنند. همه گلوهواین‌ها یکسان نیستند و هر شهر سنت‌های خود را به آن می‌افزاید. اما یک چیز فارغ از منطقه قطعی است: فنجان داغ، مایه آرامش از سرمای دسامبر و باران مکرری بود که در سفر کروز بازار کریسمس همراهمان بود.

از رگنسبورگ، کشتی وایکینگ ما به سمت پاسائو حرکت کرد، شهری که به دلیل تلاقی رودهای دانوب، این و ایلتس، به «شهر سه رود» ملقب شده است. در بازار کریسمس پاسائو، که در مقابل کلیسای جامع سنت استفان برگزار می‌شود، من و دوستم از یک براتوورست داغ که در یک باگت سرو و با خردل تند آغشته شده بود، لذت بردیم. از آنجا، بوی شیرین و قندی که در هوا پیچیده بود، ما را به سمت یک غرفه کشاند: کیک‌های دودکشی.

ما در برابر وسوسه این شیرینی استوانه‌ای که با پوششی به انتخاب مشتری سرو می‌شد، مقاومت نکردیم؛ ما شکر و دارچین را انتخاب کردیم که مکمل عالی پوسته ترد و داخل جویدنی این دسر اروپای شرقی بود. با حیرت تماشا کردیم که یک مرد خمیر را روی میز کار می‌گذارد، آن را به نوارهای بلند برش می‌زند، پهن می‌کند و دور یک سیخ چوبی می‌پیچد. قبل از قراردادن کیک‌ها در فر، او آنها را با روغن یا کره آغشته و سپس در شکر می‌غلطاند تا روی شعله کاراملی شود.

برای کسانی که میل به شیرینی بیشتری دارند، این کیک می‌تواند با نوتلا یا شکلات سفید پر شود که هزینه اضافه‌ای دارد.

• گزارش: جشن کریسمس در یک سفر رودخانه‌ای وایکینگ

حال‌وهوای کریسمس در کشتی وایکینگ

شادمانی کریسمس بازارها از شهرهایی که بازدید کردیم به خود کشتی نیز گسترش یافته بود.تزئینات تعطیلات ظریف بود، با یک درخت در سالن اجتماعات و نوارهای تزئینی که سقف را آراسته بود. یک خانه زنجبیلی به نمایش گذاشته شده بود و موسیقی و سرودهای کریسمس به آرامی در پس‌زمینه پخش می‌شد.

یک شب، کشتی میزبانی یک مهمانی را بر عهده داشت که در آن هر مهمان در حالی که اگنوگ خانگی یا نسخه کشتی از گلوهواین را می‌نوشید، یک تزئینات برای آویختن روی درخت تزیین می‌کرد. این پایان دنجی برای یک روز پر از گشت‌وگذار در بازارها بود.