راهنمای سفر به یوننان؛ سرزمین بهار جاودان

این استان که در گوشه جنوب غربی چین قرار گرفته، یکی از متنوع‌ترین مقاصد گردشگری این کشور به شمار می‌رود. یوننان با آب‌وهوای معتدل و زیبایی‌های چشم‌انداز طبیعی بی‌نظیرش، لقب «سرزمین بهار جاودان» را گرفته و ترکیبی از کوه‌های پوشیده از برف، جنگل‌های نیمه‌گرمسیری، دریاچه‌های درخشان و شهرهای باستانی را ارائه می‌دهد.

یکی از بزرگ‌ترین گنجینه‌های این ناحیه، تنوع قومی آن است. این منطقه خانه ۲۵ گروه اقلیت قومی مانند مردمان یی، هانی، بای، ناشی، دای و تبتی است که هر کدام زبان‌ها، آداب و رسوم و صنایع دستی مخصوص به خود را دارند. روستاهای سراسر یوننان، سنت‌های دیرینه را حفظ کرده‌اند؛ از کشاورزی پلکانی برنج توسط هانی‌ها گرفته تا جشن‌های مشعل یی‌ها و جواهرات نقره‌ای پیچیده قوم دای.

بازارهای یوننان مملو از منسوجات رنگارنگ، ظروف چوبی دست‌ساز و خوراکی‌های محلی است. چشیدن طعم غذاهای اینجا خود یک ماجراجویی است: قابلمه تند قارچ، پنیر بز کبابی، نودل برنج و چای پوئر از کوه‌های چای باستانی نزدیک سیماو و منهای.

اولین بار در سال ۱۹۷۷ از چین دیدن کردم، درست زمانی که به روی غربی‌ها باز می‌شد و پس از تبت، بقیه وقتم را در یوننان گذراندم. بنابراین این فرصت فوق‌العاده‌ای است تا ببینم اوضاع چقدر تغییر کرده. در آن زمان، هر دو شهر قدیمی دالی و لیجیانگ جایی بودند که مردم در آن زندگی و کار می‌کردند. خوشبختانه از فشار بی‌امان چین برای مدرن شدن در امان مانده‌اند، اما گردشگران جای ساکنان محلی را گرفته‌اند.

دالی

چند ساعت در شمال غربی کونمینگ، دالی میان دریاچه ارهای و کوه‌های پوشیده از برف کانگشان قرار گرفته. این شهر که زمانی یک توقفگاه پررونق در جاده چای و اسب بود، خیابان‌های سنگ‌فرش، خانه‌های سنتی به سبک بای و کافه‌ها و رستوران‌های شلوغ دارد.

این شهر در سال ۱۳۸۲ در دوران سلسله مینگ ساخته شد و خیابان‌هایش مانند صفحه شطرنج چیده شده‌اند، با دروازه‌های سنتی جنوب و شمال که روبروی هم و دروازه‌های شرق و غرب کمی جابجا قرار گرفته‌اند. خیابان‌های اصلی اینها را به هم وصل می‌کنند و یک سری کوچه‌های باریک از آنها منشعب می‌شوند. این شهر به «نه خیابان و هجده کوچه» معروف است که نشان‌دهنده ساختار شهری منحصربه‌فرد آن است.

درست در بیرون شهر، سه پاگودای نمادین معبد چونگشنگ که قدمتشان به بیش از هزار سال می‌رسد، پس‌زمینه‌ای چشمگیر در برابر کوه‌ها ایجاد می‌کنند. پاگودای مرکزی، کیان‌شون، که در دوران سلسله تانگ ساخته شده، نزدیک به ۷۰ متر ارتفاع دارد و در برابر زمین‌لرزه‌ها، جنگ‌ها و قرن‌ها تغییر مقاومت کرده است.

دالی همچنین پایگاهی برای کاوش در روستاهای اطراف اقلیت بای است، جایی که بازدیدکنندگان می‌توانند صنایع دستی سنتی، جشن‌های رنگارنگ و غذاهای محلی مقوی را تجربه کنند. یک سفر دوچرخه‌سواری دور دریاچه ارهای از میان روستاهای ماهیگیری، مزارع گل کلزا و صومعه‌های آرام با چشم‌اندازهای وسیع به روی آب می‌گذرد.

روستای ماجیویی، واقع در شهر یین‌چیائو در دالی، از چشم‌اندازهای خیره‌کننده کنار دریاچه برخوردار است و به طرز شگفت‌آوری دست‌نخورده باقی مانده. این روستا خانه قوم بای است و در میانه ساحل غربی ارهای قرار دارد که به «مالدیوهای دالی» معروف است.

روستای شیژو با مزارع وسیع برنج احاطه شده و یک قطار گردشگری از میان آن می‌گذرد. «خیابان قدیمی» آن ۳۰ متر طول دارد و بیش از ۱۰ مرکز صنایع دستی از جمله یک استودیوی مجسمه‌سازی گلی، کارگاه سفالگری و یک کارخانه شرابسازی را در خود جای داده است. می‌توانید در ساخت اسباب‌بازی‌های سنتی، رنگرزی پارچه، قالب‌گیری گربه‌های تزئینی کاشی سقف یا سفالگری مهارت خود را امتحان کنید.

لیجیانگ

در شمال‌تر، شهر قدیمی لیجیانگ که در فهرست یونسکو ثبت شده، هزارتویی از کانال‌ها، پل‌های سنگی و خانه‌های چوبی با سقف‌های شیروانی کاشی‌شده است. این شهر که زمانی قلب فرهنگی اقلیت ناشی بود، میراث هنری خود را هنوز در موسیقی، خوشنویسی و معماری‌اش جشن می‌گیرد.

در شب، شهر با فانوس‌های درخشان، بارهای پرجنب‌وجوش و مغازه‌هایی که منسوجات دست‌بافت می‌فروشند، زنده می‌شود. بازدیدکنندگان می‌توانند در اجرای موسیقی باستانی ناشی، که یکی از قدیمی‌ترین سنت‌های موسیقایی جهان به شمار می‌رود، شرکت کنند یا به سادگی در کوچه‌ها قدم بزنند و حال‌وهوای آن را جذب کنند.

مشرف بر لیجیانگ، کوهستان باشکوه یخچالی یشم اژدهای برفی قرار دارد که قله‌ای به ارتفاع ۵۵۹۶ متر است. در پایین آن دره لانیو قرار دارد که دریاچه‌اش از رود بایشویی تغذیه می‌شود و به دلیل آب شدن برف‌ها آبی رنگ است. این دره به شکل هلال است و دریاچه لاجوردی آن مانند ماهی به نظر می‌رسد که در پای کوهستان برفی نشسته است.

«ایمپرشن لیجیانگ» یک نمایش زنده در فضای باز است که از کوهستان باشکوه یولونگ اسنو به عنوان پس‌زمینه طبیعی استفاده می‌کند. این نمایش که توسط کارگردانان سرشناس ژانگ ییمو، وانگ چائوگه و فان یو طراحی و کارگردانی شده، بازیگران عظیم خود را از ۵۰۰ نفر از مردم محلی، همه غیرحرفه‌ای، انتخاب کرده تا داستان سبک زندگی و سنت‌هایشان را روایت کند. نقطه اوج خیره‌کننده نمایش، صف‌کشیدن ۱۰۰ اسب و سوارکارشان در اطراف لبه بالایی آمفیتئاتر است.

روستای باشا، که حتی از شهر قدیمی لیجیانگ هم قدیمی‌تر است، به دلیل نقاشی‌های دیواری‌اش معروف است که قدمتشان به دوران سلسله مینگ می‌رسد. این نقاشی‌ها تلفیقی از موتیف‌های بودایی، تائوییستی و تبتی هستند و نشان‌دهنده تقاطع فرهنگی این منطقه هستند. برخلاف همسایگانش، باشا آرام‌تر است. در یک حیاط بنشینید، چای سبز بنوشید و به کوه‌هایی که در دوردست سر برافراشته‌اند، بیندیشید.

حدود ۱۵ کیلومتر شمال‌تر، روستای یوهو، متعلق به اقلیت ناشی، آخرین روستای دره در پای کوهستان یشم اژدهای برفی است. خانه‌ها از ماده منحصربه‌فردی به نام «سر میمون» ساخته شده‌اند که ترکیبی از گل و سنگ است. گیاه‌شناس مشهور جوزف راک در دهه ۱۹۲۰ برای مطالعه گیاهان و فرهنگ ناشی به اینجا آمد و ۲۷ سال ماند.

شی‌شوانگبانا

در حالی که شمال یوننان با قله‌های پوشیده از برف چشم‌ها را خیره می‌کند، جنوب دور دنیای متفاوتی را آشکار می‌سازد. شی‌شوانگبانا، که با لائوس و میانمر هم‌مرز است، یک منطقه نیمه‌گرمسیری سرسبز است که مزارع کائوچو، جنگل‌های بارانی و رود مکونگ چشمانداز آن را تعریف می‌کنند. بهتر است برای رسیدن به اینجا با پرواز داخلی بیایید.

این منطقه خانه اقلیت دای است که فرهنگش ارتباط نزدیکی با تایلند و لائوس دارد. خانه‌های متمایز بامبوئی آنها روی پایه، جشن‌ها و غذاهای تند و ترششان، آنها را از دیگر گروه‌های قومی یوننان متمایز می‌کند. جشن سالانه پاشیدن آب در ماه آوریل، رنگارنگ‌ترین جشن منطقه است که سال نو دای را با شادی، رقص و کلی آب‌بازی خوشامد می‌گوید.

علاقه‌مندان به طبیعت، باغ گیاه‌شناسی گرمسیری شی‌شوانگبانا و ذخیره‌گاه‌های جنگل بارانی اطراف آن را دوست دارند که از فیل‌های آسیایی در معرض خطر، گیبون‌ها و گونه‌های دیگر محافظت می‌کنند. گشت‌های رودخانه‌ای در امتداد مکونگ راهی آرام برای کاوش در منطقه ارائه می‌دهند که برخی تا لائوس و میانمر هم می‌روند.

روستای کوه ناننو ۲۴۰۰ هکتار باغ چای دارد، از جمله ۸۰۰ هکتار بیشه‌های چای باستانی که برخی درختانشان بیش از ۸۰۰ سال عمر دارند. این روستا طیفی از اقامتگاه‌ها، از اقامت‌های سنتی در خانه‌های محلی تا هتل‌های کنار تپه ارائه می‌دهد و فرهنگ محلی چای را در جاذبه‌هایش ادغام کرده و یک تجربه سفر موضوعی غوطه‌ور در چای ایجاد می‌کند.

در جنوب یوننان، بهشت منگیوان خانه قله‌های کارست بلند، سایبان‌های جنگلی سبز انبوه و غارهای بودایی عمیق است. این پارک اکو-ماجراجویی مسیرهای جنگل بارانی، قایق‌سواری رودخانه و مسیرهای غار با تاثیر کم ارائه می‌دهد. غارهای کارست بازیگران اصلی آن هستند – برای کاوش در گذرگاه‌های باریک غار بوفالو به یک راهنما، کلاه ایمنی و چراغ قوه نیاز دارید، اما این حس یک ماجراجویی واقعی را می‌دهد.

اطلاعات ضروری

رفتن:

ایرلاین چاینا ساترن روزانه از لندن هیثرو به گوانگژو با اتصال به تمام شهرهای اصلی یوننان پرواز دارد. بلیت رفت و برگشت بین ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ پوند.

اطلاعات: برای آژانس‌های تور به یوننان به وب‌سایت دفتر گردشگری ملی چین مراجعه کنید.